Afstand en Nabijheid
De relatie als bron van verlangen, geluk en eenzaamheid
Zij verleidt,
Zij speelt,
Zij lijkt "in control",
Haar knieën knikken.
Twee individuen buigen samen,
Voor elkaar ,
en voor zichzelf,
Voor de dingen van het leven,
Om samen de eenzaamheid te verdragen
Vreugde
In vertrouwen,
In overgave,
In gedragen worden.
Verdrinken in je blauwe ogen,
De zoetheid van je lippen,
Mijn handen die je lichaam beroeren,
Versmelten wij tot één.
Verdrinken in je blauwe ogen,
De zoetheid van je lippen,
Mijn handen die je lichaam beroeren,
Verdwijn ik zonder te weten
Wie ik ben en wie jij bent
Zij is er niet,
als hij zich niet laat zien.
Hij laat zich niet zien,
Als zij er niet is.
Ik keer je mijn rug toe,
en neem afstand.
Met m'n rug naar je toe gekeerd,
ervaar ik hoe gebonden we zijn.
Afstand en nabijheid gaat over relaties.
De relatie met partner, kinderen, ouders, vrienden. De emotionele omzwervingen die ik daarin zelf maak en gemaakt heb, zijn de inspiratie- bron voor deze serie van beelden.
Afstand en nabijheid gaat ook over verlangen, gemis, angst, eenzaamheid en dankbaarheid zoals ik die in mijn relaties tegenkom. In mijn beelden heb ik de kans om de kern van deze ervaring weer te geven, door één aspect van de vaak verwarrende kluwen van emoties uit te vergroten en in het beeld tot uitdrukking te laten komen.
Hoewel deze beelden ontstaan zijn uit mijn handen en mijn emoties, zullen de beelden iedere aanschouwer op zijn of haar individuele wijze aanspreken en raken.
Ik hoop dat u dit ook wilt laten gebeuren.
Jaap
Het creatieve proces
De uitdaging bij het project “afstand en nabijheid” is, om uit de complexe dans van wat een relatie is, één aspect, één emotie in beeld te vangen.
Het proces om dit te vinden en in de bijbehorende vorm weer te geven is een zoektocht in mijzelf maar ook een zoektocht van mijn handen in gesprek met de klei en met de vorm.
Het is een spannend proces wat volledige overgave vraagt. Hierbij moet ik regelmatig langs stukken die pijn doen, die ik liever ontken of waar schaamte op zit. Ik ervaar dat mijn beelden aan zeggenschap en betekenis winnen als ik dit aanga.
Een concept zoals dat in mijn hoofd ontstaat, blijkt bij het vormgeven vaak nog verdere concretisering te vragen. Nog onvoldoende ingevulde aspecten, thema’s met onvoldoende vorm en nog voor mij persoonlijk niet geheel uitgewerkte vragen krijgen, door me door de klei en mijn handen te laten leiden, verdere vorm.
Hierdoor is het resultaat regelmatig verrassend.
Enkele beelden laten ook zien dat er nog onbeantwoorde vragen zijn.